Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lesku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017r.

Sąd Rejonowy w Lesku, Zamiejscowy Wydział VI Karny z siedzibą w Ustrzykach Dolnych w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Różycka-Sroka

Protokolant Izabela Malinowska

Prokurator Edward Martuszewski

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017r. w Ustrzykach Dolnych, na rozprawie, sprawy

1.  A. O. s. T. i A., z domu O., ur. (...) w T., zam. T. obywatelstwa tureckiego, nie karanego

2.  I. B. (1) s. M. i N., z domu B., ur. (...) w T., zam.T., obywatelstwa tureckiego, nie karanego

oskarżonych o to, że:

w dniu 15 kwietnia 2017r. na terenie gminy L. działając wspólnie oraz we współdziałaniu z E. B. (1) nielegalnie przekroczyli granice ukraińsko – polską

tj. o czyn z art. 264 §2 kk

3.  E. B. (1) s. M. i N., z domu B., ur. (...) w T., zam. N., obywatelstwa niemieckiego, nie karanego,

oskarżonego o to, że:

w dniach 15 i 16 kwietnia 2017r. organizował I. B. (1) i A. O. nielegalne przekroczenie granicy polsko – ukraińskiej w S.

tj. o czyn z art. 264 §3 kk

I.  u z n a j e oskarżonych A. O. i I. B. (1) za winnych popełnienia czynu zarzucanego im aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 264 §2 kk i za to na podstawie art. 264 §2 kk

s k a z u j e

każdego z nich na karę po 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 §1 i §2 kk i art. 70 §1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonym A. O. i I. B. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby,

III.  na podstawie art. 72 §1 pkt 8 kk zobowiązuje oskarżonych A. O. i I. B. (1) do przestrzegania porządku prawnego RP w okresie próby,

IV.  u z n a j e oskarżonego E. B. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 264 §3 kk i za to na podstawie art. 264 §3 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33 §1 i §3 kk

s k a z u j e

go na karę grzywny w liczbie 200 (dwustu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdziestu) złotych,

V.  na podstawie art. 44 §2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

- karty SIM wraz z wyłamką o numerze (...),

- karty SIM (...),

- karty pamięci z napisem „SanDisk 1GB M. (...)”,

- karty pamięci z napisem „SanDisk 16GB M. (...)”,

- kartki o nierównych krawędziach z odrębnymi notatkami rozpoczynającymi się treścią „telefon SIM 8400 FB: (...)”, - telefonu komórkowego marki S. o numerze (...) i (...) wraz z karta SIM,

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...) wraz z kartą SIM,

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

VI.  na podstawie art. 624 §1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy „o opłatach w sprawach karnych” z dnia 23.06.1973 r. (Dz.U. z 1983r. Nr49, poz.223 z zm.) zwalnia wszystkich oskarżonych od uiszczenia kosztów sądowych w tym opłaty, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI K 177/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 listopada 2017r.

W dniu 16 kwietnia 2017r. w miejscowości S. pełnili służbę funkcjonariusze Straży Granicznej A. W. (1) i M. P.. Około godziny 9:00 zatrzymali do kontroli pojazd marki V. (...) na niemieckich numerach rejestracyjnych (...). Kierującym okazał się obywatel N. pochodzenia tureckiego E. B. (1). Ww. nie znał języka polskiego, funkcjonariusze porozumiewał się z nim w języku angielskim. Kierujący podał, iż jedzie w kierunku Przełęczy U., gdzie ma telefonicznie zarezerwowany nocleg w hotelu. Nie potrafił jednak dokładnie wskazać funkcjonariuszom SG miejscowości, w której ma nocować. Usprawiedliwił to tym, iż popsuła mu się nawigacja, a on sam nie pamięta nazwy hotelu. W takcie kontroli pojazdu funkcjonariusze zauważyli, że w samochodzie znajdował się worek foliowy z czystym ubraniem. Funkcjonariusze zakończyli kontrole drogową tego kierującego. O fakcie kontroli takiego pojazdu funkcjonariusz A. W. (1) poinformował dyżurnego operacyjnego placówki SG w S. T. R. (1). Po kontroli pojazd marki V. (...) udał się w kierunku miejscowości M., a następnie w kierunku miejscowości T.. Dzień wcześniej P. Straży Granicznej w S. otrzymała za pośrednictwem policji informację od mieszańca wsi C., że w rejonie miejscowości B. widział dwóch mężczyzn, którzy wyglądali na obcokrajowców i którzy chowali się w lesie. Miejscowość B. znajduje się około 10 km od Tarnawy oraz około 1 km od granicy z Ukrainą. Funkcjonariusz T. R. (1) polecił funkcjonariuszom SG A. W. (1) i M. P., aby udali się na skrzyżowanie dróg S.- M. i dokonali ponownej kontroli pojazdu V. (...), gdy tam się pojawi. Ww. funkcjonariusze wykonali polecenie dyżurnego. Gdy po około godzinie czasu pojazd marki V. (...) nadjechał od strony M. funkcjonariusze SG ponownie zatrzymali go do kontroli. W pojeździe tym oprócz kierującego przebywały jeszcze dwie inne osoby. Było to dwóch mężczyzn, którzy znajdowali się w przestrzeni ładunkowej samochodu, leżeli na podłodze jeden na drugim. Mężczyźni ci posiadali przy sobie tylko tureckie dowody osobiste. Na polecenie dyżurnego wszystkich trzech mężczyzn doprowadzono do P. Staży G. w S.. Mężczyznami, którzy jechali z obywatelem N. E. B. (1) okazali się obywatele Turcji I. B. (1) i A. O.. W placówce SG w S. I. B. (1) i A. O. podali, iż nielegalnie przekroczyli granicę z Ukrainy do Polski. Nie potrafili jednak wskazać dokładnie miejsca, gdzie doszło do przekroczenia granicy. Na podstawie informacji mieszkańca C. przyjęto, iż do przekroczenia granicy doszło w okolicach Tarnawy gmina L..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie protokołu zatrzymania osób (k-4,6,8), protokołu zatrzymania telefonów i kart (k- 13-23), protokołu przeszukania i oględzin zatrzymanych rzeczy (k.83-108,119-123) oraz na podstawie zeznań świadków A. W. (1) (k-158a,159), T. R. (1) (k-159), M. M. (2) (k- 159a), a także na podstawie wyjaśnień oskarżonego I. B. (1) (k-29,30), wyjaśnień oskarżonego A. O. (k-36, 37), oraz w części na podstawie wyjaśnień oskarżonego E. B. (1) ( k-41,41,53,54)

Oskarżony I. B. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. W swoich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego, które zostały przez sąd odczytane na rozprawie podał, iż około półtora miesiąca wcześniej podjął decyzję o opuszczeniu Turcji i wyjeździe do krajów Unii Europejskiej. Wyjaśnił, iż od kilku lat w N. mieszkał jego brat E. B. (1), który posiadał już niemieckie obywatelstwo. Podał, iż zadzwonił do brata i poprosił go o udzielenie pomocy w przedostaniu się do Polski i ze brat zgodził się mu pomóc, że około trzech tygodni wcześniej wyjechał z T., że w M. spotkał innego obywatela Turcji A. O., który również chciał dostać się do Polski oraz że razem nielegalnie przekraczali granice aż dostali się na U.. Wyjaśnił, że wtedy zadzwonił do swojego brata E. B. (1) do N. i powiadomił, że razem z kolegą zbliża się do granicy Ukraińsko – Polskiej, że brat powiedział do niego, że po nich przyjedzie. Wyjaśnił, iż po przekroczeniu granicy w dniu 15 kwietnia 2017r. zadzwonił do brata i poinformował, że są już w Polsce i że podał bratu nazwę miejscowości, w której się znajdowali . Wyjaśnił, iż następnie w oczekiwaniu na brata razem z A. O. ukryli się w lesie i czekali na przyjazd E. B. (1). Wyjaśnił, iż w dniu 16 kwietnia 2017r. brat zadzwonił do niego i powiedział, że jest w miejscowości, którą mu podał, że wtedy razem z A. O. wyszli na drogę, po czym podjechał do nich E. B. (1) czarnym samochodem, do którego wsiedli. Podał, iż po ujechaniu kilku kilometrów zostali zatrzymani przez polską straż graniczną. Wyjaśnił, iż nie potrafi dokładnie określić miejsca, w którym zrazem z A. O. przekroczyli granicę z Ukrainy do Polski, że było to kilkanaście kilometrów przed miejscem, gdzie zostali zatrzymani oraz że nieznany student z Ukrainy za pieniądze przywiózł ich na granicę i wskazał dalszy kierunek, w którym mieli iść. ( wyjaśnienia oskarżonego I. B. (1) k- 29,30)

Oskarżony A. O. w swoich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego, które zostały przez sąd odczytane na rozprawie podał, ze przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odnowił składania dalszych wyjaśnień. ( wyjaśnienia oskarżonego A. O. k- 36,37).

Oskarżony E. B. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. W swoich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego, które zostały przez sąd odczytane na rozprawie podał, iż w Niemczech przebywa od 1996 roku, że w sobotę (15.04.2017r.) zadzwonił do niego brat I. B. (1) i powiedział, że jest w Polsce i że chce złożyć wniosek o azyl w Polsce oraz gdzie przebywa. Wyjaśnił, iż doszedł do wniosku, że pojedzie po brata i ustali większe miasto w Polsce, gdzie brat będzie mógł złożyć wniosek o azyl. Podał, iż udał się w drogę korzystając z nawigacji, ze około 10 km przed tą miejscowością zatrzymała go policja, że zapytał policjantów o tą miejscowość i oni mu potwierdzili, że jest taka miejscowość w Polsce. Wyjaśnił, że pojechał tam po brata, że zobaczył brata i myślał, że brat jest sam, jednak po chwil do samochodu wskoczył jeszcze jeden mężczyzna. Podał, iż po kilku kilometrach ponownie zatrzymała ich policja i że nie pytał brata z jakiego powodu miał starać się o azyl. Wyjaśnił ponadto, iż nie jest świadomy, że naruszył polskie prawo, gdyż nie zna polskich praw. ( wyjaśniania oskarżonego E. B. (1) k-41,42,53,54)

Sąd wyjaśnieniom oskarżanego E. B. (1) dał wiarę jedynie w części. Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego I. B. (1). O. ten w swoich wyjaśnieniach szczegółowo podał w jaki sposób, w jakim celu i kiedy kontaktował się ze swoim bratem E. B. (1). Z wyjaśnień oskarżonego I. B. (1) wynika, iż oskarżony E. B. (1) o tym, że jego brat miał nielegalnie przekroczyć granicę wiedział już na trzy tygodnie przed tym faktem oraz że wiedział, że brat jest razem z innym obywatelem Turcji A. O.. Z wyjaśnień oskarżonego I. B. (1) wynika wprost, iż oskarżony E. B. (1) w dniu 15 kwietnia 2017r. został przez niego poinformowany, że przekroczyli razem z kolegą granicę i czekają na niego w podanej miejscowości. W dniu 15 kwietnia 2017r. oskarżony E. B. (1) wyjechał z Niemiec i korzystając z nawigacji dojechał do S. w gminie L. w B.. Tam został zatrzymany przez funkcjonariuszy Straży Granicznej, których wprowadził w błąd co do celu przyjazdu do Polski, podając, że ma zarezerwowany nocleg w hotelu. Następnie oskarżony E. B. (1) w okolicach Tarnawy zabrał do swojego samochodu brata I. B. (1) oraz A. O.. W tym celu, aby nie zauważono, że jadą tym samochodem położyli się oni na podłodze. Niemniej jednak funkcjonariusze Straży Granicznej ponowie zatrzymali ten pojazd i ujawnili w nim dwóch obywateli Turcji, który nielegalnie przekroczyli granicę z Ukrainy do Polski. Wynika to z zeznań świadków funkcjonariuszy Straży Granicznej A. W. (1) i T. R. (1) oraz wyjaśnień oskarżonego I. B. (1). ( zeznania świadków A. W. k-158a,159, T. R. k-159 i wyjaśnienia oskarżonego I. B. k-29,30)

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powyżej powołanych świadków oraz wyjaśnieniom oskarżonego I. B. (1). Zeznania tych świadków i wyjaśniania ww. oskarżonego są logiczne, wzajemne ze sobą korelują jak również nie zawierają sprzeczności, które dyskredytowałyby ich moc dowodową.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego E. B. (1). To, że oskarżony ten kontaktował się ze swoim bratem jak również z A. O. wynika z rejestru połączeń znajdującego się w jego telefonie komórkowym. W sprawie zabezpieczono jak dowody telefony komórkowe oskarżonych I. B. (1), E. B. (2) i A. O.. Po dokonaniu oględzin ich zawartości ustalono, iż wszyscy trzej oskarżeni kontaktowali się kilka tygodni przed zatrzymaniem , jak również dzień wcześniej oraz tego dnia. Co wynika z zeznań świadka M. M. (2) (k-159a). Świadek ten dokonał szczegółowego ustalenia numerów telefonów komórkowych każdego oskarżonego i prześledził wykonywane przez nich połączenia telefoniczne. Z zenan tego świadka, jak również z wyjaśnień oskarżonego I. B. (1) wynika, iż oskarżony E. B. (1) bardzo dobrze wiedział po kogo jedzie i gdzie się udaje. Ponadto z wyjaśnień oskarżonego I. B. (1) wynika, iż wcześniej E. B. (1) obiecał bratu, że pomoże mu przedostać się do N., gdyby bowiem I. B. (1) nie miał takiego zapewnienia to nie wiadomo czy usiłowałby przedostać się do krajów Unii Europejskiej. E. B. (1) tylko w tym celu udał się do Tarnawy, aby pomóc swojemu bratu i jego koledze w nielegalnym przekroczeniu granicy , gdyż tylko w ten sposób mieli oni szansę, aby opuścić teren przygraniczny. T. we współdziałaniu wszystkich trzech oskarżonych, którzy mieli ze sobą kontakt telefoniczny to nielegalne przekroczenie granicy mogło się udać. I oskarżeni bardzo dobrze w ocenie sądu zdawali sobie z tego sprawę.

Niewątpliwie oskarżony E. B. (1) chciał pomoc swojemu bratu w nielegalnym przekroczeniu granicy i w tym celu zorganizował bratu oraz jego koledze transport, zapewniając go wcześniej, że przyjedzie po niego. E. B. (1) jako obywatel N. musiał wiedzieć o tym, iż granica Polski z Ukrainą jest granicą Unii Europejskiej, że jej przekroczenie jest możliwe jedynie w punkcie granicznym. Natomiast w każdym innym miejscu jest działaniem nielegalnym. Godził się na to i oferując bratu i jego znajomemu pomoc współdziałał w popełnieniu przez nich przestępstwa nielegalnego przekroczenia granicy, jak również de facto organizował im przekroczenie tej granicy zapewniając transport. Oskarżeni I. B. (1) i A. O. przekroczyli granicę w sobotę 15 kwietnia 2017r. , jednak nie udali się w dalsza drogę, tylko zawiadomili oskarżonego E. B. (1) i czekali w lesie aż po nich przyjedzie. Dobrze zdawali sobie sprawę z tego, iż sami bez pomocy osoby dysponującej samochodem i czystym ubraniem nie będą mogli swobodnie poruszać się po terenie przygranicznym. Oskarżony E. B. (1) zabrał ich do swojego samochodu zapewne w tym celu, aby przewieźć do Niemiec. Nie zasługują w ocenie sądu na wiarę wyjaśnienia oskarżonego E. B. (1), iż jego brat nielegalnie przekraczając granicę z Ukrainy do Polski chciał starć się w Polsce o azyl. Pomysł ten zdaniem sądu pojawił się dopiero wówczas, gdy wszyscy trzej mężczyźni zostali zatrzymani prze funkcjonariuszy Straży Granicznej a obywatelom Turcji I. B. (1) i A. O. groziło wydalenie z Polski. Wtedy to dopiero skorzystali oni z możliwości złożenia wniosku o azyl. Świadczy o tym zdaniem sądu to, iż oskarżony I. B. (1) w swoich obszernych wyjaśnieniach nie powiedział ani jednego zdania o tym, iż celem przekroczenie przez niego granicy było złożenie w Polsce wniosku o azyl. Z wyjaśnień tego oskarżonego wynika wprost, iż celem jego i A. O. było przedostanie się do państw Unii Europejskiej. Co miał im zapewnić oskarżony E. B. (1).

Mając powyższe na uwadze sąd uznał oskarżonych I. B. (1) i A. O. za winnych popełnienia czynu zarzucanego im aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 264 §2 kk i za to na podstawie art.264 § 2 kk skazał każdego z nich na karę po 3 miesiące pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 §1 i §2 kk i art. 70 §1 kk sąd wykonanie orzeczonej oskarżonym I. B. (1) i A. O. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił okres 2 lat próby.

Równocześnie na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 kk sąd zobowiązał oskarżonych I. B. (1) i A. O. do przestrzegania porządku prawnego RP w okresie próby.

Sad uznał oskarżonego E. B. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 264 §3 kk i za to na podstawie art. 264 §3 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33 §1 i §3 kk skazał go na karę grzywny w liczbie 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 złotych.

Na podstawie art. 44 § 2 kk sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci;

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

- karty SIM wraz z wyłamką o numerze (...),

- karty SIM (...),

- karty pamięci z napisem „SanDisk 1GB M. (...)”,

- karty pamięci z napisem „SanDisk 16GB M. (...)”,

- kartki o nierównych krawędziach z odrębnymi notatkami rozpoczynającymi się treścią „telefon SIM 8400 FB: (...)”,

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...) i (...) wraz z karta SIM,

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...) wraz z kartą SIM,

- telefonu komórkowego marki S. o numerze (...),

poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonym jest adekwatna do ich winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu jakiego się dopuścili, jak również spełni wobec nich cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sąd wymierzył oskarżonym I. B. (1) i A. O. karę po 3 miesiące pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.

Wymierzając powyższą karę Sąd przede wszystkim miał na uwadze to, że kara grzywny lub kara ograniczenia wolności nie byłaby możliwa do wykonania przez obywateli Turcji na terytorium Polski.

Sad wymierzył oskarżonemu E. B. (1) kare grzywny w wymiarze 200 stawek po 40 złotych stawka co daje łącznie 8 tyś. złotych.

Kwota ta została zabezpieczona tytułem kary grzywny w toku postępowania przygotowawczego ( postanowienie k- 63).

Jako okoliczność łagodzącą przy wymierzaniu kary Sąd przyjął to, że oskarżeni I. B. (1) i A. O. przyznali się do winy i żałowali swojego postępowania oraz to, że nie byli dotychczas karani w Polsce ( karty karne k-68,69).

Jako okoliczność łagodzącą przy wymierzaniu kary oskarżonemu E. B. (1) sąd przyjął to, że oskarżony ten przyjechał do Polski w tym celu, aby pomóc swojemu rodzonemu bratu, że organizując bratu i jego koledze nielegalne przekroczenie granicy nie kierowała nim chęć zysku, a jedynie chęć pomocy najbliższemu członkowi rodziny.

Oskarżony E. B. (1) nie był dotychczas karany w Polsce ( karta karna k-67)

Orzeczenie o kosztach sądowych i opłacie sądowej oparto na powołanych w pkt. VI wyroku przepisach prawa.

Sąd zwolnił wszystkich oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty sadowej, uznając, że ich uiszczenie przez oskarżonych będzie bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe.

Zarządzenie : 12.12.2017r.

Odpis wyroku z uzasadnieniem przesłać adw. J. W. KA w W.