Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lesku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2019r.

Sąd Rejonowy w Lesku, Zamiejscowy Wydział VI Karny z siedzibą w Ustrzykach Dolnych w składzie:

Przewodniczący SSR Daniel Radwański

Protokolant sekr. sądowy Beata Filipów

po rozpoznaniu w dniach 28.01, 05.03, 18.06 29.07.2019r. w Ustrzykach Dolnych, na rozprawie

sprawy

S. W. - s. J. i H. z domu D., ur. (...) w R., zam. (...), obywatelstwa polskiego, karanego, PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 08.08.2018 roku dokonał zaboru w celu przywłaszczenia drewna powalonego oraz wyrąbanego gatunku buk, jawor, wiąz z lasu państwowego Nadleśnictwa U., Leśnictwa L. z oddziału 8a, o łącznej masie 5,16 m ³ i wartości 744,73 zł na szkodę Nadleśnictwa U.

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 290 §1 kk

I.  u z n a j e oskarżonego S. W. za winnego czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 278 §1 kk w zw. z art. 290 §1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 kk, przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33 §1 i §3 kk

s k a z u j e

go na karę grzywny w liczbie 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

II.  na podstawie art. 290 §2 kk orzeka od oskarżonego S. W. na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa U. nawiązkę w kwocie 1.489,46 (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt dziewięć 46/100) złotych,

III.  na podstawie art. 46 §1 kk orzeka wobec oskarżonego S. W. obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa U. kwoty 175,93 (sto siedemdziesiąt pięć 93/100) złotych, a to tytułem szkody za nieodzyskane drewno w ilości 1,56 m3,

IV.  na podstawie art. 230 §2 kpk zarządza zwrot pokrzywdzonemu Nadleśnictwu U. dowodów rzeczowych w postaci drewna w ilości 5,14 mp (3,60 m ³),

V.  na podst. §17 ust 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Lesku na rzecz adw. B. T. kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu osk. S. W.,

VI.  na podstawie art. 627 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy „o opłatach w sprawach karnych” z dnia 23.06.1973 r. (Dz.U. z 1983r. Nr49, poz.223 z zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 2022,28 (dwa tysiące dwadzieścia dwa 28/100) zł i zwalnia od uiszczenia opłaty sądowej.

Sygn. akt VI K 228/18

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 6 sierpnia 2019r.

S. W. jesienią 2017r. uzyskał zgodę leśniczego leśnictwa L. Z. S. (1) na pozyskanie drewna na zasadzie samowyrobu w oddziale 8a. Drewno to nie zostało odebrane przez leśniczego aż do dnia 27.07.2018r., kiedy to leśniczy udał się ze stażystą B. S. na miejsce, dokonał pomiaru drewna i nabił na poukładanych kupkach drewna tabliczki (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...). Następnie na to drewno została wystawiona asygnata nr 12/51 z dnia 27.07.2018r. Drewnem pozyskanym przez oskarżonego było drewno bukowe sortymentu M2 - tzw. gałęziówka i S4 - odpady zrębowe z gatunku buk. Drewno leżało w lesie od 2017r. i było już przerośnięte trawą. Wśród tego drewna nie było świeżego drewna sortymentu S4 gatunku buk, wiąz ani jawor. Tego samego dnia drewno odbierane było od Z. P.. Około tygodnia później widział on po drodze na stanowisko powalone pnie bukowe świeżo pocięte. Oskarżony drewno pozyskiwał dalej niż w/w świadek.

W dniu 7 sierpnia 2018r. oskarżony zgłosił się do D. N., zastępującego leśniczego Z. S. (1), aby ten dokonał wydatku drewna z lasu. Ten stwierdził, że drewno wydaje się w środy i powiedział, aby oskarżony przyszedł następnego dnia. Oskarżony nie zgłosił się 8 sierpnia, lecz sam wywiózł drewno z lasu własnym ciągnikiem z przyczepką. Ciągnij wyposażony był w opony z typowym dla cięgników bieżnikiem w „jodełkę”. W okolicy miejsca legalnego pozyskania drewna oskarżony widział wywroty drzew buka, jaworu i wiązu. Pnie tych drzew zostały oznaczone na znajdującej się w aktach dokumentacji fotograficznej nr 1-11. Z tych pni oskarżony poodcinał ok. metrowe wałki o masie: z jaworu oznaczonego nr 1 – 0,5 m ³, z buka nr 2 – 0,96 m ³,buka nr 3 - 0,61 m ³, buka nr 4 – 0,14 m ³, wiązu nr 5 – 0,31 m ³, buka nr 6 – 0,33 m ³, buka nr 7 - 0,17 m ³, wiązu nr 8 – 0,46 m ³, buka nr 9 – 0,34 m ³, buka nr 10 – 0,59 m ³, buka nr 11 – 0,75 m3. Do pozyskanych kawałków pni oskarżony podjeżdżał ciągnikiem pozostawiając przy nich ślady opon z bieżnikiem w „jodełkę”. Łącznie nielegalnie wyrąbał drewno o masie 5,16 m ³ i wartości 744,73 zł na szkodę Nadleśnictwa U.. Drewno to zawiózł na swoją posesję w J.. W dniu 10 sierpnia część zabranego z lasu wyrąbanego nielegalnie drewna buka i wiązu oskarżony dał w rozliczeniu J. W.. J. W. wiózł to drewno do swojego domu, lecz został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy policji. Nie miał dokumentów potwierdzających pochodzenie drewna, a nabita na jednym z wałków wiązu tabliczka o nr (...), pochodziła z innego drewna zakupionego przez oskarżonego. Zatrzymano drewno w ilości 5,14 m ³. J. W. twierdził, że drewno dostał od S. W. i że on ma na nie asygnatę.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podst. zeznań P. P. (k.48-49, k.101), Z. S. (1) (k.52-53, k.102), D. N. (k.56-58), M. B. (k.130), D. K. (k. 167), Z. P. (k.167-168) i B. S. (k.168), protokołu oględzin (k.4-5), protokołu zatrzymania (k.6-8), wyliczenia masy i wartości drewna (k.12, k.41), dokumentacji fotograficznej (k.13-19), asygnaty (k.20), materiału poglądowego (k.25-26, k.33-34), protokołu oględzin (k.76-80), szkicu (k.81), karty karnej (k.82-84), wyliczenia (k.86), szkicu Z. S. (k.98), protokołu oględzin rzeczy (k.106-118), opinii biegłego Z. C. (k.136-139, k.166-167).

Zeznania Z. P. oraz pracowników leśnictwa L. Z. S. (1), D. N. i B. S. były wiarygodne. Świadkowie spójnie opisali okoliczności zakupu drewna przez oskarżonego, długotrwały proces odbioru drewna przez pracowników leśnych oraz to, że oskarżony ostatecznie wywoził drewno bez formalnego wydania go przez leśniczego. Z. S. (1) i B. S. opisali też, jakie drewno na zasadzie samowyrobu przygotował oskarżony i że wśród tego drewna nie było takie drewna, jak ujawnione na samochodzie świadka J. W.. Drewno to, jak się okazało pochodziło z kradzieży części powalonych pni drzew gatunku buk, jawor i wiąz, znajdujących się w oddziale 8a, w którym oskarżony przygotowywał sobie drewno, a które postanowił „przy okazji” zabrać. Powalone pniaki nie były pocięte w dniu odbioru drewna przez leśniczego, natomiast doszło do tego ok. tygodnia po tym czasie, co wynikało z zeznań świadka Z. P.. Drewno zostało w części zidentyfikowane przez biegłego dendrologa Z. C. wśród drewna przewożonego przez J. W.. Biegły przynajmniej dwie „metrówki” określił, jako odcięte bezpośrednio od dwóch różnych pni nielegalnie wyrąbanego drewna (tuż za miejscem, z którego pobrano krążek), a dwie z dalszego miejsca pnia. Powiązanie pozostałych „metrówek” z pniami, z których dokonano wyrębu i kradzieży drewna nie było możliwe z powodu połupania klocków i pochodzenia ich z dalszej części pnia niż pobrane krążki porównawcze. Niemniej jednak opisane przez świadków okoliczności, w jakich ujawniono kradzież, tj. prowadzące od pnia do pnia ślady ciągnika, wskazywały na to, iż to jedna osoba dokonała wyrębu i kradzieży drewna ze wszystkich 11 pni. Następnie znaczna część tego drewna znalazła się na samochodzie J. W., który dostał je od oskarżonego. To jednoznacznie wskazywało na dokonanie nielegalnego wyrębu i zaboru drewna przez oskarżonego. Doszło do tego 8 sierpnia 2018r., czyli w dniu, w którym oskarżony miał zgłosić się do leśniczego w celu wydatku drewna, jednak tego nie zrobił i sam wywoził drewno z lasu.

Wiarygodne były zeznania funkcjonariuszy policji i straży Leśnej, których czynności znajdowały potwierdzenie w sporządzonej przez świadków dokumentacji służbowej. Świadkowie kategorycznie zeznali, że J. W. nie wspominał o tym, że drewno w części pochodzi z jego nieruchomości, lecz twierdził, że pochodzi od S. W., który ma nie asygnatę. Dopiero zeznając w toku dochodzenia i przed Sądem podał, że część drewna nie pochodziła od S. W..

Nie były wiarygodne zeznania J. W. (k.71-73, k.100), który zeznał, że najpierw część drewna ok. 2 mp zabrał z nieruchomości jego teściowej, a następnie ok. 3 mp dostał w rozliczeniu od S. W.. Zeznania te są sprzeczne z zeznaniami funkcjonariuszy policji, którzy zeznali, że świadek na gorąco, w trakcie czynności z jego udziałem w dniu 10.08.2018r. nie wspominał o tym, aby część drewna nie pochodziła od oskarżonego. Poza tym w jego zeznanych były sprzeczności, co do kolejności załadunku partii drewna, które częściowo miało być przez niego wycięte. Jego zeznania były też sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego, gdyż zeznał, że drewno od oskarżonego było stare, a oskarżony wyjaśnił, że dał świadkowi drewno świeże, które ukradł z wywróconego buka.

Oskarżony S. W. w toku dochodzenia nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i wyjaśnił (k.62-67), że leśniczy zwlekał z wydaniem drewna i gdy kazał mu w końcu przyjść to oskarżony zgubił asygnatę i postanowił wywieźć drewno z lasu bez wydania przez leśniczego. Wyjaśnił, że nie wyrabiał w lesie innego drewna niż to, które odebrał leśniczy S.. Część drewna bukowego dał w rozliczeniu W. i nie wie skąd ten miał na samochodzie drewno bukowe, którego oskarżony nie wyrabiał. Przed Sądem oskarżony przyznał się do zarzuconego mu czynu w części i wyjaśnił (k.99-100), że poza wykupionym drewnem zabrał drewno odcięte z jednego wywróconego pnia buka. Ponadto ślady pozostawione przez koła z bieżnikiem w jodełkę nie pochodziły od jego sprzętu, gdyż on takiego nie ma.

Sąd stwierdził, że przyznanie się oskarżonego do zabrania części jednego pnia buka wynikało z faktu, że w toku dochodzenia okazało się, że na pierwszy rzut oka, w transporcie który przewoził J. w. (...) był fragment pnia, odcięty z jednego z powalonych buków oznaczonego w aktach sprawy nr 11. Ponadto biegły dendrolog ustalił, że poza fragmentem pnia z drzewa nr 11, J. W. przewoził fragmenty pni nr 9, 5 i 2, co także podważało wiarygodność wyjaśnień oskarżonego. Biegły wprawdzie w przypadku dopasowania kawałków drewna do pni nr 11 i 2 użył określenia, że „z dużym prawdopodobieństwem” pochodzą one z tych pni, jednakże na rozprawie wyjaśnił, że przyczyną takiego stwierdzenia było to, że badane kawałki drewna nie zostały odcięte z pnia bezpośrednio za pobranymi do porównania krążkami z pni, lecz ich cech wskazywały na pochodzenie z tych pni. Nie były też wiarygodne twierdzenia oskarżonego, że ślady kół, przy pniach z których nielegalnie odcięto wałki, nie mogą pochodzić od jego ciągnika, gdyż on ma mały ciągnik z innymi oponami (k.102). W trakcie oględzin maszyn na nieruchomości oskarżonego okazało się, że ma on kilka maszyn z oponami w jodełkę, przy czym ślady opon sfotografowane na miejscu kradzieży (k.13) przypominają ślady opon jednego z ciągników oskarżonego (k.108-109). Ślady te nie zostały zabezpieczone ani zwymiarowane, dlatego jednoznacznie nie można było ustalić z której maszyny oskarżonego pochodzą, lecz przeprowadzone oględziny podważyły wiarygodność wyjaśnień oskarżonego, co do posiadania sprzętu z oponami, podobnymi do tych, których ślady sfotografowane zostały w lesie.

Sąd zważył, co następuje:

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego Sąd stwierdził, że oskarżony S. W. dopuścił się czynu zabronionego z art. 278 §1 kk w zw. z art. 290 §1 kk. Czyn ten popełnia ten, kto w celu przywłaszczenia dopuszcza się wyrębu drzewa w lesie, a jego odpowiedzialność karna jest taka, jak za kradzież.

Za ten czyn na podstawie art. 278 §1 kk, przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33 §1 i §3 kk Sąd skazał oskarżonego na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łagodniejszego rodzaju, chociaż był on już karany, w tym za kradzież drewna, lecz czyn ten był popełniony wiele lat temu. Kara grzywny będzie adekwatna do społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Czyn ten został popełniony przeciwko mieniu i kara finansowa powinna spełnić wobec oskarżonego rolę wychowawczą i prewencyjną. Wysokość kary jest adekwatna do wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem.

Na podstawie art. 290 §2 kk Sąd orzekł od oskarżonego S. W. na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa U. nawiązkę w kwocie 1.489,46 złotych, tytułem obligatoryjnej nawiązki w wysokości podwójnej wartości drzewa. Ilość i wartość drewna Sąd ustalił na podstawie pomiarów dokonanych przez (...) Leśną.

Na podstawie art. 46 §1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego Nadleśnictwa U. kwoty 175,93 złotych tytułem szkody za nieodzyskane drewno w ilości 1,56 m3.

Na podstawie art. 230 §2 kpk Sąd zarządził zwrot pokrzywdzonemu Nadleśnictwu U. dowodów rzeczowych w postaci drewna w ilości 5,14 mp (3,60 m ³),

Na podst. §17 ust 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Lesku na rzecz adw. B. T. kwotę 619,92 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu osk. S. W., które nie zostało przez oskarżonego zapłacone.

Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy „o opłatach w sprawach karnych” z dnia 23.06.1973 r. (Dz.U. z 1983r. Nr49, poz.223 z zm.) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 2022,28 (dwa tysiące dwadzieścia dwa 28/100) zł i zwolnił od uiszczenia opłaty sądowej. Oskarżony ma stały dochód, który będzie mógł przeznaczyć na koszty sądowe, które mogą zostać rozłożone na raty.